Maatschappelijk probleem

Heb je er wel eens bij stil gestaan dat een scheiding ook een maatschappelijk probleem is? Of eigenlijk, dat de maatschappij ook invloed heeft op een scheiding en op hoe de nasleep daarvan verloopt?

 

Iets tussen de (ex-)partners

Tuurlijk, in de eerste plaats is een (dreigende) scheiding iets tussen de (ex-)partners. Hun relatie brokkelt af, is begonnen te schuiven en loopt ten einde of is al beëindigd. De één geeft aan te willen scheiden, de ander misschien niet, maar heeft nu geen keus, of ze komen samen tot dit besluit. Hoe dan ook, het is een verdrietige aangelegenheid, die al snel breder wordt getrokken dan tussen de twee personen die het betreft. Al snel weten vrienden ervan, wordt familie ingelicht en horen collega’s en buren ervan. En de kinderen, laten we de kinderen alsjeblieft niet vergeten.

 

Hij dit, zij dat

Want juist als er kinderen betrokken zijn, gebeuren er soms begrijpelijke maar, als je er over nadenkt, vreemde dingen bij mensen in de omgeving van het scheidende paar. En dat heeft alles te maken met loyaliteit. Volgens google is loyaliteit ‘de eigenschap dat je iemand of iets altijd steunt en niet alleen laat’. En dat is precies wat er gebeurt. Je kind, zus, vriend of collega gaat scheiden en heeft het moeilijk. Dat is moeilijk om aan te zien en te verdragen. Hij of zij vertelt jou in zijn of haar emotie negatieve dingen over de ander. Zo deed hij nooit het dopje op de tandpastatube, deed hij de toiletbril nooit naar beneden na het plassen en al struikelde hij over de stofzuiger, dan nog had hij niet door dat er nodig stof gezogen moest worden in de woonkamer. En zij liet overal haar schoenen slingeren, jammerde alsmaar dat ze niks had om aan te trekken en zeurde over dat zijn moeder zich teveel met hem bemoeide en dat hij daar dan naar luisterde.

 

Futiliteiten en (soms) meer

Ja, het klopt, dit zijn flauwe, stereotype voorbeelden. En als het hier bij blijft, is het allemaal niet zo erg. De negatieve uitspraken over de ander gaan echter niet (alleen) over dit soort futiliteiten. Die gaan bijvoorbeeld over dat zij vast vreemdging en dat hij loog over zijn schulden. De dingen die genoemd worden, gaan over wat de één vindt dat de ander hem of haar heeft aangedaan. Dit zijn dingen die spelen op ex-partnerniveau. Het gaat over wat de ene ex-partner de andere ex-partner al dan niet heeft aangedaan. Wat opvalt is dat de dingen die genoemd worden soms waar zijn en soms niet waar zijn. Voor de gevolgen voor de kinderen, maakt het overigens niet veel uit of de uitspraken wel of niet op waarheid gebaseerd zijn.

 

Loyaliteit van de omgeving

Wat er vaak gebeurt, is dat deze punten doorsijpelen naar het ouderschap. De ander ouder wordt als slechte ouder gezien, omdat zij is vreemdgegaan of omdat hij loog over zijn schulden. Op dit punt is het heel belangrijk hoe de omgeving van de beide ex-partners reageert. Wat er kan gebeuren, uit loyaliteit (‘de eigenschap dat je iemand of iets altijd steunt en niet alleen laat’), is dat het negatieve verhaal van de ex-partners gesteund en zelfs uitvergroot wordt. Hij is inderdaad een waardeloze vader en zij een ontzettend slechte moeder. “Je laat de kinderen toch niet naar hem / haar gaan?”, wordt er dan gevraagd. Er ontstaat steun voor het niet stimuleren van het contact tussen de kinderen en de andere ouder. En daar ontstaat de invloed van de maatschappij op een scheiding.

 

Maatschappelijk probleem

Door dit fenomeen noem ik een scheiding ook een maatschappelijk probleem. Het gebeurt bijna niet dat er iemand uit de omgeving van de ene ouder vraagt: “Je laat de kinderen toch zeker wel naar hun vader / moeder gaan? Daar hebben ze recht op, weet je dat wel?”. Ook wordt er niet gezegd: “Het kan best zijn dat zij vreemdging, maar dat heeft niks met haar moederrol te maken.”, of “Hij loog dan wel over zijn schulden, maar dat maakt hem nog geen slechte vader.”. En dat is op zijn minst jammer te noemen. Het lijkt hierdoor alsof de maatschappij het normaal vindt dat je je kinderen niet naar de andere ouder laat gaan als je vindt dat jou iets is aangedaan binnen de relatie. De andere kant lijkt eerder aan de orde: je wordt door je omgeving gesteund, omdat zij loyaal zijn aan jou als kind, zus, vriend of collega.

 

Oproep loyaal te zijn aan de kinderen

Loyaliteit is iets moois. Het is iets wat mensen van nature bindt. Bij deze roep ik iedereen op om vooral loyaal te zijn aan de kinderen. Zij hebben volwassenen in hun omgeving nodig die hun ouders wijzen op diens rechten én op diens plichten. Kinderen hebben na een scheiding recht op contact met beide ouders* en beide ouders zullen zich daar voor in moeten zetten. Ouders hebben soms mensen in hun omgeving nodig die hen wijzen op dat de factoren die spelen tussen hen als ex-partners niet van invloed zouden moeten zijn op hun rol als ouders. Help je mee de invloed vanuit de maatschappij positiever te laten zijn? Namens alle kinderen: Bedankt!

 

 

* Tenzij dit aanwijsbaar schadelijk voor hen is, uiteraard. Op die groep richt ik mij echter niet in deze blog.

Pin It on Pinterest